can yücel'in bir yazısı

bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda> >>>>anladım.> >>>>herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,> >>>>kendi yolumu çizdiğimde anladım..> >>>>> >>>>bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek>değil.. bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..> >>>>> >>>>yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,> >>>>aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..> >>>>> >>>>acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,> >>>>neden hiç ağlamadığını anladım..> >>>>> >>>>ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha>değerliymiş, gözyaşımı kahkaya çevirdiğinde anladım..> >>>>> >>>>bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok>sevdiği acıtabilirmiş,> >>>>Çok acıttığında anladım..> >>>>> >>>>fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla>gözyaşını, gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğin de anladım..> >>>>> >>>>yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,> >>>>yüreğini elime koyduğunda anladım..> >>>>> >>>>''sana ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,> >>>>sana ''git'' dediğimde anladım..> >>>>> >>>>biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum''>diyebilmekmiş sevmek,> >>>>git dediklerinde gittiğimde anladım..> >>>>> >>>>sana sevgim şımarık bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl>zırıl ağlayan, büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..> >>>>> >>>>özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş> >>>>pişman olmak,> >>>>gerçekten pişman olduğumda anladım..> >>>>> >>>>ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş,> >>>>sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,> >>>>yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..> >>>>> >>>>ölürcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermiş bir gün> >>>>affedilmeyi> >>>>beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..> >>>>> >>>>sevgi emekmiş,> >>>>emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar> >>>>sevmekmiş...